ad hoc

Ciało Chrystusa złożono w grobie... 
A więc grób ... 
czyli koniec...

Tak koniec! 

Koniec grzechu, koniec małości, koniec... koniec... koniec... 

Jezus wziął na krzyż wszystko co w naszym życiu prowadzi nas do końca i dał nam nieskończoność.

Dziś CISZA, grobowa cisza

Czas na moje ludzkie dziękuję.
Prezent będzie jutrzejszego poranka, kiedy po raz kolejny doświadczę pustego grobu.

Grobu, który mówi: krzyż to początek lepszego.

Niech te święta nie będą jednymi z kolejnych. Ale miejscem spotkania Żywego Boga. Zaproszenia go do siebie... na wielkanocne śniadanie.

Przyjęcia Jego daru...
Daru życia w pełni.


Błogosławionego oczekiwania na zmartwychwstanie.

Wielki Piątek... Dzień Krzyża



"Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował". 
Krzyż - znaczy do końca... Bóg umiłował do końca... dalej i mocniej się nie dało... 
Gdy spoglądasz na krzyż uświadom sobie to "do końca".  Za każdym razem, gdy przystępujesz do spowiedzi uświadom sobie to "do końca" 
Nikt nie ma większej miłości. Nie ważne co obieca nam dziś świat. ON ukochał każdego z nas do końca. 
Wierzysz w to? 

To już mój kolejny wielki czwartek przeżywany jako ksiądz-zakonnik, kolejna Msza Krzyżma z ponowieniem kapłańskich przyrzeczeń.
Dziś na kazaniu, z ust arcybiskupa Dublina padło pytanie skierowane do kapłanów o istotę powołania. O powrót do tego pierwszego momentu odpowiedzi na powołanie. Co Cię wtedy zafascynowało? Pójście za Jezusem? Służba Jemu. Głoszenie Jego nauki. A co jest dziś pytał arcybiskup. Czy jest wciąż ta fascynacja? 


No właśnie czy jest?
Czy dziś w kapłańskim życiu wciąż jestem wpatrzony w Tego Pasterza z zielonych pastwisk, który pokazuje jak szukać zagubionej owcy. Czy może wokół ciemny las, który przysłania Tego, który stał u początku powołania.  
Pytanie z dzisiejszej homilii to pytanie kapłańskiej codzienności… 
Za papieżem Franciszkiem powtarzam prośbę… módlcie się za mnie… Módlcie się za kapłanów…


Niech uczestnictwo w Liturgii Wieczerzy Pańskiej, będzie dziękczynieniem Bogu za te dwa sakramenty Jego miłości i Jego obecności wśród nas. 

Na koniec tekst z mojego prymicyjne…