... kim jestem?

Czy pytanie w tytule to filozoficzne pytanie?

takie egzystencjalne,

... a może podstawowe, fundamentalne 

sięgające głębi człowieczeństwa. 

Czy to pytanie ma coś wspólnego z nadchodzącą niedzielą. Ze niedzielnym spotkaniem z Chrystusem żyjącym we wspólnocie. 

Myślę, że tak

i ma bardzo wiele... 

Kim jestem? 

NIE, kim jesteś ale właśnie kim jestem

czy przeglądałem się ostatnio w lustrze Ewangelii

Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują; tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych. Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią? Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski.

To mocne wymagania, a zarazem papierek lakmusowy mojego chrześcijaństwa. 

czy potrafię bardziej kochać... 

nie tylko odwzajemniać,

ale wyjść z inicjatywą,

wyjść przed szereg,

może nie mam wielkich wrogów,

ale może czas pogodzić się z kimś w rodzinie

wyciągnąć rękę na zgodę

Może najwyższy czas na chrześcijańską inicjatywę...

no chyba przecież nim jestem

no właśnie 

KIM JESTEM? 

To może filozoficznie brzmi, ale to fundamenty prawdziwego życia

bez szczerej odpowiedzi 

życie nie będzie prawdziwe

KIM jestem? odpowiedz 

i bądź chrześcijaninem, a więc człowiekiem, który kocha

tyle i aż tyle

Dobrej niedzieli 

ps. pocztówka z południa Irlandii